‘Laat maar lekker los’, zei de stemdocent op de Toneelacademie keer op keer met omfloerste stem. En ik dacht alleen maar: hoe doe je dat dan? Wat is dat eigenlijk, loslaten? Hoe harder ik mijn best deed om los te laten, hoe meer ik in mijn hoofd ging zitten.
Sinds ik stembevrijding doe, begrijp ik dat loslaten eigenlijk hetzelfde is als toelaten. Toelaten van wat er is, zonder oordeel, want er bestaan geen verkeerde emoties. Alles in je doet er toe. Emoties hebben je altijd iets te vertellen. We zijn ook niet onze emoties, we hebben ze. We kunnen ze doorvoelen, en er tegelijkertijd met milde ogen, vanuit ons hoger bewustzijn naar kijken. Alles wat je niet wil/kan of mag voelen en wegduwt, kan je ook niet loslaten.
Doordat je bij stembevrijding uitgaat vanuit wat er op dit moment in je leeft, krijgen vastgezette emoties de ruimte om gevoeld en gehoord te worden. Zingen is uitademen, en uitademen is loslaten. Als ik me rot voel, vind ik niets zo lekker als even flink ‘klaagzingen’, terwijl de tranen over mijn wangen biggelen. Het ruimt op; mijn ogen kunnen daarna weer helder zien, en mijn keel is weer vrij om me uit te spreken.
Het klinkt zo eenvoudig, maar loslaten vraagt wel degelijk om moed. Moed om kwetsbaar te mogen zijn. Daarom is het zo belangrijk dat er een veilige omgeving is. Die omgeving bied ik je graag, of dat nou in een individuele sessie is, of in een groep.
Vanaf 5 september kan je op vrijdagen individuele sessies zangcoaching/stembevrijding boeken.
Op zondag 21 september start weer een nieuw Jaartraining Stembevrijding.
