Toen ik op de Toneelschool in Maastricht zat, kreeg ik vier jaar lang te horen; ‘Je doet het heel goed, maar waarom zo risicoloos?’
Op zich een mooie vraag. Want inderdaad, waarom durfde ik niet het achterste van mijn tong te laten zien binnen die academie? Waarom was ik zo bang om fouten te maken? Waarom vond ik bepaalde emoties, zoals boosheid, moeilijk om te spelen?
Helaas was het geen echte vraag, en waren de docenten niet echt geïnteresseerd in het waarom, maar was het bedoeld als leerpunt. Ik was niet spontaan genoeg.
Nou je raadt het al, vier jaar hetzelfde commentaar horen hielp niet echt bij het spontaner worden. Ik werd er alleen maar extra gespannen van, en ging nog harder mijn best doen om maar niet ‘door de mand te vallen’.
Ondanks de druk die ik voelde, vond ik in lesgeven, regisseren en theater maken een roeping, en was het voor mij makkelijker om anderen te laten stralen dan om zelf in de spotlights te staan. Maar het verlangen om me te uiten was er wel. Uiteindelijk studeerde ik met vlag en wimpel af, maar vond ik toneelspelen nog leuk? Nee, de lol was er wel vanaf. Gelukkig is die lol weer helemaal teruggekomen, en sta ik nog steeds graag op de planken, maar dat heeft wel even geduurd.
Hetzelfde gebeurde met zingen. Na de Toneelschool ging ik verder studeren aan het Conservatorium in Hilversum; Zang Lichte Muziek. Ik was van kinds af aan altijd aan het zingen en liedjes maken, en ik wilde hier graag beter in worden. Ik had er zin in! Maar ook van het Conservatorium kwam ik verkrampter af dan ik erop ging. En ook daar kwam ik erachter dat ik wel blij werd van andere mensen laten zingen en stralen.
Heel wat werkervaring, bijscholingen en zelfonderzoek later durfde ik me een paar jaar geleden weer schoorvoetend aan een opleiding te verbinden, die me al jaren fascineerde: ‘Ode an die Freude’, de opleiding tot Stembevrijder bij Jan Kortie. Wat een geweldige helende ervaring was dat. Ik onderzocht al zingend mijn vastgezette emoties, en leerde weer huilen, boos zijn en genieten. Hier leerde ik te vertrouwen op mijn eigenheid en missie, en werd mijn liefde voor zingen en muziek het uitgangspunt van mijn werk als zangeres en zangcoach/stembevrijder. Zingen gaat niet over presteren, maar over een diep verlangen van de ziel om zichzelf uit te drukken.
Is dit een pleidooi om niet naar een Kunstopleiding te gaan? Nee zeker niet, want ik ben ook heel dankbaar voor alle vakkennis die ik heb geleerd, en ook voor het doorzettingsvermogen dat ik blijkbaar had vanuit mijn ambitie. Maar het is wel een pleidooi voor het koesteren van dat vrije vlammetje in je ziel dat zich graag wil uitdrukken en gehoord wil worden. Die spontane bron van creativiteit die moeiteloos stroomt, als het niet wordt gehinderd door de negatieve overtuigingen die wij onszelf of anderen opleggen. Daarom nodig ik je van harte uit om te komen zingen, of je nou denkt dat je het ‘goed kan’ of niet. Want zingen verbindt. Zingen heelt. Zingen bevrijdt!
Wees welkom bij mijn Jaargroep Zing Je Vrij, of bij een van mijn Zangcirkels. Wil je liever een individuele sessie zangcoaching/stembevrijding? Dat kan ook.
www.nynkadelcour.nl
