Verslaving: Hoe Ik mijn strijd met verslaving heb overwonnen en mijn pad naar zelfliefde omarmd.
Na een traumatische ervaring als vijftienjarig meisje in een gevaarlijk drugshuis in Detroit, vertoonde ik veel symptomen van Posttraumatische Stressstoornis. Maar geen van de volwassenen in mijn leven wist wat er met me was gebeurd of herkende de symptomen. Ik begon drugs te gebruiken als een manier om de pijn te ontvluchten die ik voelde.
Ik ontwikkelde een eetstoornis en had een zeer laag zelfbeeld. Drugs waren een manier om me goed te voelen... maar het duurde nooit lang. De nasleep was vreselijk. Ik leed, ik haatte mezelf. Op een dag besefte ik: ik wil uit deze cyclus stappen. Ik vertelde mijn toenmalige vriend: "Of we stoppen hiermee, of ik ga hier weg. Ik weet het zeker. Ik heb het eerder gedaan." (maar elke keer als ik wegrende, landen verliet, relaties verbrak, volgden drugs me altijd.
Bij elke nieuwe relatie, nieuw huis, viel ik er weer in terug.) Dus deze keer wist ik dat ik het probleem rechtstreeks wilde aanpakken. Van de ene dag op de andere stopte ik met drugs gebruiken.
Ik ging dagelijks naar Iyengar-yoga, begon met homeopathie en Chinese kruiden, en ik bezocht een lichaamsgerichte psychotherapeut wekelijks gedurende een jaar. Na een jaar was mijn leven volledig veranderd. Ik had een baan die ik leuk vond, ik deed Egyptische volksdans, yoga meerdere keren per week en ik was vrijwilliger in een alternatieve sauna. Ik heb echt de kracht ervaren van natuurlijke, holistische geneeskunde en genezing en het diepgaande effect dat het had op mijn welzijn.
Zelfliefde is echter een lange reis voor mij geweest. En ik houd nu echt wel van mezelf! En toch is er nog steeds deze stem in mijn hoofd die me vaak beoordeelt. Mensen noemen dit soms de innerlijke criticus. Deze stem spreekt tegen mij op een manier waarop ik niet tegen andere mensen zou spreken. De stem van oordeel is de stem die ik heb geleerd als kind en die de meesten van ons hebben geleerd. Het is de stem waar onze wereld van doordrenkt is. Bijna al onze systemen zijn hiërarchisch, binnen families, religies, overheden, scholen, bedrijven. Binnen hiërarchie is er oordeel. Dit is wat hiërarchie in stand houdt. Het denken in termen van goed of slecht, juist of onjuist, gepast of ongepast. Sinds ik in aanraking ben gekomen met Geweldloze Communicatie heb ik geleerd hoe ik die oordelen kan verwelkomen en eronder kan kijken, erin kan kijken, om de kwetsbare uitdrukking erin te vinden. Elk oordeel is een tragische uitdrukking van een prachtige behoefte! Behoeften zoals liefde, acceptatie, eerlijkheid, efficiëntie, verbinding, betekenis, helderheid, enzovoort. Wanneer ik de behoefte achter het oordeel vind, kan mijn hart verzachten en ga ik verder in zelfliefde.
