Eric Tielemans: een massage als een vrije dans.
Natuurlijk laat ik mij als masseur ook graag masseren. Daarvoor wissel ik regelmatig uit met Larisa, een klant die zelf ook een massage-opleiding is gaan volgen. Zij ontvangt mij deze avond, zoals altijd, hartelijk. We praten uitgebreid bij over onze persoonlijke situaties want door de jaren heen zijn we bevriend geraakt. En aangezien ik al veel massages met Larisa uitwisselde is onze vertrouwensband groot. Als ze vraagt wat ik vandaag nodig heb voel ik me vrij om mijn diepere wensen uit te spreken.
Het is fijn om te merken dat ze daar zonder oordeel naar luistert. Ze vertelt me over een massage sessie met een klant, welke zeer intuïtief was en in communicatie met hem tot expressie kwam. Beiden hadden die sessie als heel fijn en bijzonder ervaren. De standaard massagegrepen en -volgorde werden daarbij losgelaten en er mocht spontaan ontstaan wat zich aandiende.
Ze stelt me voor om vanavond op soortgelijke wijze te werken. Ik ga daar graag mee akkoord, benieuwd naar wat komen gaat. De massagekamer is lekker warm, net als de doek die ik over me heen krijg. Larisa nodigt me uit om in een willekeurige houding op de tafel te gaan liggen, zoals het voor mij prettig voelt. “Ik pas me wel aan, ik kan overal bij” zegt ze.
Maar gewoontegetrouw ga ik toch op mijn buik liggen met mijn hoofd in de steun. We beginnen met contact maken en ademen. Wat is dit toch steeds weer een geweldige manier om in het hier en nu te komen en aandacht te krijgen voor mijn lijf en wat zich daar afspeelt. Ik word er aangenaam rustig van en wil me alleen nog maar overgeven aan die zachte stevige handen die ik voel op mijn rug, billen, benen en (nog wat koude) voeten. Als de massage is begonnen en ik bewust adem voel ik me meer en meer uitgenodigd om mijn lichaam de ruimte te geven en alles te ontvangen wat het wil. Al vrij snel verander ik van houding, haal ik mijn hoofd uit de steun en op tafel en draai me lichtjes meer op mijn zij.
Het is fijn om te merken dat dat Larisa geenszins stoort in haar werk. Integendeel, ze gaat er vloeiend in mee en past de massagebewegingen geruisloos aan. Nee, niet helemaal geruisloos. Ze benoemt in woorden hoe het voelt om dit te ondergaan en te geven: “Lekker, lekkerrr!” En ze ademt hardop mee. Ze nodigt mij uit om zelf ook geluid te maken: hardop te ademen, te kreunen of te zuchten. Tot woorden kom ik niet, dat past nu blijkbaar niet zo bij me. Larisa voelt feilloos aan wat mijn lijf vraagt.
Het aanraken staat centraal, massagetechnieken doen er nu niet toe. En omdat ik me vrij voel om mee te bewegen, waar Larisa speels mee omgaat, kan het zomaar zijn dat mijn been op haar schouder komt te liggen, mijn armen langs mijn hoofd omhoog steken of mijn buik zich tegen die van haar vleit. Allemaal goed. Als Larisa zachtjes mijn basis chakra met mijn hart chakra verbindt voel ik emoties van verdriet, spijt en verlangen opkomen.
Ik laat ze gewoon komen en snik wat, want huilen lukt me sinds mijn jeugd nog nauwelijks. Het voelt oké, want ik ben niet alleen, ik word niet afgewezen maar gezien. De emoties verdwijnen weer zonder dat ik er iets me hoef. Als afsluiting van de massage legt Larisa de doek en een warme deken over me heen wat een heerlijk koesterend gevoel geeft.
Zo mag ik rustig bijkomen. Ik heb werkelijk geen idee hoe lang de sessie heeft geduurd - het blijkt toch wel anderhalf uur te zijn geweest – het is helemaal goed zo. Ik voel me heerlijk en kijk dankbaar terug op een bijzondere ontmoeting: een liefdevolle massage als een intuïtieve dans. Het was voor mij als ervaren masseur ook zeer inspirerend en ik weet: vanaf nu zal geen enkele massage die ik geef meer dezelfde zijn. Lieve Larisa, dankjewel voor dit hartsgeschenk.