Aanraken; een levensbehoefte

Saskia van Dongen haptotherapeute

Aanraken, waarom?
We voelen niet meer dat aanraken een levensbehoefte is.
Een baby overlijdt als hij niet wordt aangeraakt. Aanraking is heel bevestigend en ook als volwassene hebben we daar behoefte aan. Toch voelen we die behoefte niet meer in onze snelle, naar buiten toe gerichte maatschappij. Er ligt inmiddels ook een behoorlijk taboe op.
We staan de hele dag bloot aan duizenden prikkels in de interactie met je partner, je klanten, de andere verkeersdeelnemers of klanten in de winkel.
Daar beleef je van alles bij. Ons lichaam stuurt nog steeds heel trouw signalen, maar als je naar buiten gericht bent merk je ze niet op.
Die voel je dan pas als je vastloopt.
Als je pijn krijgt, wanneer je lichaam niet meer doet wat je wilt, als relaties keer op keer maar niet lukken of je steeds weer niet gelukkig bent in je werk.
Hoe kun je dan weer gevoelig worden voor je eigen signalen?
Als haptotherapeut raak ik jouw lichaam aan zodat je los van alle afleiding kunt voelen hoe jij via je lichaam reageert op druk, of getrek.
Hoe je reageert op boosheid, zachtheid, pijn. Geef je je er aan over of vecht je er tegen? Word je bang of doe je niets en ga je uithouden? Deze intense
gevoelservaringen maken vaak diepe indruk. Deze patronen laat je ook in het dagelijks leven zien. Maar vaak ben je je daarvan niet bewust. Als je dat weer voelt en bewustzijn krijgt op je emoties, je kwaliteiten en valkuilen, of je wens en grens gewild of gevoeld is, leer je jezelf beter kennen. Vanuit daar kun je kiezen.
Wil ik dit zo doen, of zet ik iets anders in.
Omdat dat niet zo simpel is (want we weten het
wel maar het lukt niet) oefenen we dat ook in de vorm van aanraak-ervaringen en lichamelijke oefeningen die gericht zijn op emoties.
Je hoofd wat minder belangrijk maken en open zijn in wat er in je leeft betekent dat je je kwetsbaar opstelt. Je bent dan wel veel duidelijker in de communicatie naar anderen en het werkt heel verbindend.
Ja, ook als je je boosheid laat zien, of je angst, je tranen. In die nabijheid kan
aanraking weer opbloeien, kunnen we meer empathie voelen naar elkaar.
Stiekem gaan we daar allemaal een beetje harder van stralen. Want die bevestiging hadden we zo nodig, mogen zijn zoals we zijn.
Wil je ook een stap zetten in je kwetsbaarheid? Doe de challenge. Lever deze week elke dag minuten van je schermtijd in en raak jezelf of iemand anders aan.
Fysiek of met het openlijk delen van je gevoelens. Wat doet dat met jou?
Ik ben heel benieuwd.
Wil je meer weten en kijken of haptotherapie je raakt? Kijk dan eens op mijn
website www.haptonomie-saskiavandongen.nl of beter nog: kom het een keer ervaren!

www.haptonomie-saskiavandongen.nl

Meer artikelen

Toe, raak me aan

Ben ik je baby, toe raak me aan.
Ik heb je aanraking nodig, meer dan je misschien ooit zult weten.
Was, verschoon en voed me niet alleen, maar wieg me dicht tegen je aan,
kus mijn gezicht en streel mijn lijfje.
Je kalmerende zachte aanraking drukt veiligheid en liefde uit.

Als ik je kind ben, toe raak me aan.
Als ik tegenstribbel, je zelfs wegduw, zet door,
zoek de manieren om aan mijn behoefte tegemoet te komen.
Je nachtzoen helpt mijn dromen te verzoeten.
Je aanrakingen overdag vertellen me wat je werkelijk voelt.

Als ik je tiener ben, toe raak me aan.
Denk niet dat ik, omdat ik bijna volgroeid ben,
niet hoef te weten dat je nog om me geeft.
Ik heb behoefte aan je liefdevolle armen en tedere stem.
Als de weg soms vol stenen ligt, dan heeft het kind in me je nog steeds nodig.

Als ik je vriend ben, toe raak me aan.
Niets laat me duidelijker weten dat je om me geeft.
Een tedere aanraking als ik in de put zit,
verzekert me ervan dat ik word bemind en stelt me gerust dat ik niet alleen ben.
Jouw troostrijke aanraking is misschien de enige die ik krijg.

Als ik volwassen ben, toe raak me aan.
Al heb ik zelf een gezin om vast te houden,
nog steeds heb ook ik behoefte aan de armen van mijn ouders om me heen,
als ik me gekwetst voel.

Als ik je bejaarde vader of moeder ben, toe raak me aan,
zoals ik werd aangeraakt toen ik nog heel jong was.
Houd mijn hand vast, zit dicht bij me,
geef me kracht en verwarm mijn vermoeide lichaam met jouw nabijheid.
Al is mijn huid nu gerimpeld, ze vindt het nog steeds heerlijk om aangeraakt te worden.
Wees niet bang, raak me gewoon aan.

Uit: ‘Liefdevolle aanraking’

Ik 'versta' je beter als je me aanraakt

Jos de Zoete - de Winde
medewerker inclusiviteit Noord Straalt

Voor de communicatie als een doof mens is het voor mij erg belangrijk om aan te raken en aangeraakt te worden, naast het gebruik van de Nederlandse Gebarentaal.
Dit vervangt namelijk de intonatie van de stem en geeft de communicatie veel zichtbaarheid.
Het geeft nét dat stukje extra, het aanraken op een manier waarbij je respect toont.

Omdat ik doof ben, ben ik zeer visueel ingesteld. Het is voor mij ideaal dat mijn omgeving zichtbaar is, evenals de mimiek van de mensen met wie ik communiceer.
Ik communiceer in zowel mijn eigen taal, de Nederlandse Gebarentaal, als de gesproken taal.

Doordat ik in een omgeving ben opgegroeid waarbij de lichamelijke aanraking – net als de Nederlandse Gebarentaal - niet voorop stond, weet ik nu dat dat voor mij wel onontbeerlijk was geweest om gezien te zijn.

Als je gebaart in een liefdevolle setting, en daarbij even je hand op de arm van de ander legt, geeft dat extra intonatie.
Als je boos of geagiteerd gebaart, en de ander laat merken echt naar jou te luisteren door jou even aan te raken, waardoor je je gezien voelt, geeft dat extra intonatie.

Aan de andere kant wil ik niet altijd aangeraakt worden, net zoals ik heel goed weet dat ik niet altijd de ander aan kan raken.
Het is dan net de kunst om aan te voelen in welke settings je aangeraakt wilt worden en aan kunt raken.
Ik heb bijvoorbeeld heel lang diep in mezelf een onveilig gevoel gehad.
Door liefdevolle mensen die ik gaandeweg ontmoette in mijn leven, waarbij aanraken een belangrijk onderdeel was (en is), heb ik die onveiligheid naar boven kunnen halen.
En om kunnen zetten in iets wat ik kan gebruiken als ervaring om in te schatten wanneer aanraken wel en niet kan.

Knuffel!

Voor het eerst een massage

Esther Zwietink Perla Rosa massage

Als ik moet kiezen wat ik het leukst vind in mijn praktijk dan kan ik niet kiezen.
Maar als ik íets bijzonder en eervol vind, het is wel het behandelen van mensen die nog nooit gemasseerd zijn.

Iemand die niet gewend is uit de kleren te gaan, aangeraakt te worden door vreemde handen, een tijd stil moet liggen, en vooraf moet praten… Alles is nieuw. En dat voelt dus soms ook spannend!
Het is mooi om mensen door al die nieuwigheid heen te leiden.

Allereerst; er moet natuurlijk helemaal niets. Ja.. Wel. Er moet echt één ding. En dat is dat je altijd mag aangeven wat je wil/ nodig hebt/ niet wil etc.
Mensen die komen denken vaak dat de masseur altijd degene is die het allemaal wel weet. Een masseur weet als het goed is inderdaad veel. Maar jíj bent uiteindelijk de professional van je eigen lichaam! Het is altijd jóuw massage. De masseur zal als het goed is zijn of haar stinkende best doen zich zo goed mogelijk op jou af te stemmen.
Maarja.. mocht dat niet helemaal goed gaan, geef het dan gewoon aan. Het is voor een masseur heel zonde na de massage te horen dat er iets niet helemaal prettig was terwijl dat tijdens de massage vaak in een handomdraai aan te passen was!

Een goede masseur bereidt je goed voor op de massage. Er wordt uitleg gegeven, om wensen gevraagd, een praatje gemaakt etc. Stel dat je niet zeker weet of er vooraf uitleg gegeven wordt, dan zijn er enkele dingen die je kunt doen.
Vind je het spannend om een eerste keer gemasseerd te worden, vraag dan vooraf een goede, uitgebreide uitleg van wat er gaat gebeuren. Een voorbereid mens en dito geest ontspannen bij voorbaat al een stuk beter.
Voelt het een beetje gek om uit de kleren te gaan, vraag de masseur dan de kamer even te verlaten zodat jij kunt gaan klaarliggen op de massagetafel en het laken over je heen kunt leggen.
Is het nieuw voor je om alles aan te mogen geven? Kaart dit dan vooraf aan. De masseur kan dan vaker tijdens de massage aan je vragen of alles naar wens is of dat er iets een beetje anders moet.
Ben je bovendien allergisch, heb je ziektes, een aandoening of spelen er psychische zaken? Laat dit de masseur dan al vooraf weten. Deze kan zich erop voorbereiden, eventueel navraag doen bij anderen en de massage erop aanpassen.

De masseur mag op zijn of haar beurt vanzelfsprekend aangeven of een wens van jou ingewilligd kan worden. Wil je bijvoorbeeld super stevig gemasseerd worden? De masseur mag zijn eigen grens voelen en aangeven of hij of zij dat op dat moment kan.
Het is prettig te weten dat je altijd gelijkwaardig bent! De een heeft misschien wat meer theoretische kennis over het lichaam dan jij zelf. Maar jij weet of voelt vaak toch echt het best wat voor jou goed is.

Ik wens je een heerlijke eerste massage toe. (En dat het vooral niet de laatste mag zijn!)
www.perlarosa.nl