Cut the crap! Esther Zwietink

Stellen melden zich meestal bij mij met de ‘klacht’ we begrijpen elkaar niet, we moeten
werken aan onze communicatie…
Communiceren is niet makkelijk. Echt luisteren is niet makkelijk. Écht horen wat de ander
zegt.

Luister óm te begrijpen.
De meesten van ons hebben vrij goed geleerd hoe je moet luisteren om te reageren. Maar
terwijl we (denken te) luisteren zijn we ondertussen onze eigen mening aan het vormen of het
verhaal van de ander in ons hoofd aan het weerleggen.
Regelmatig breken we zelfs in in het verhaal van onze geliefde om onze eigen visie te
vertellen. Het gevolg is twee mensen die hun eigen verhaal aan het vertellen zijn, maar die
allebei niet gehoord worden.
Met alle gevolgen van dien. Het gesprek voelt ineens afstandelijk, er ontstaan irritaties, het
gesprek gaat door over de ‘vorm’:
‘Dat heb ik niet gezegd!’, ‘Jawel, dat zei je wel!’
Door in te vullen, elkaar in de rede te vallen of niet uit te laten praten voedt je de onveiligheid
en discussie. Een veelgemaakte relatie blunder is dan ook het vastlopen in een patroon van
gelijk willen halen en discussiëren over 'wat er is gezegd'.

Hoe kom je daar weer uit? Luister om te begrijpen!

 Wees nieuwsgierig naar de beleving van je partner. 
 Check voordat je reageert op een verhaal eerst of je het wel goed begrepen hebt.
Bijvoorbeeld door te zeggen: ‘Dus je zei dat..... Klopt dat?’ En geef de verteller de
ruimte om zijn of haar verhaal aan te scherpen.
 Stel eventueel eerst vragen voordat je van wal steekt met je eigen verhaal. Het zal
jullie dichter bij elkaar brengen en het schept een nieuwe kans om elkaar weer wat
beter te leren kennen…
Jullie zijn verschillende personen met verschillende achtergronden en ervaringen.
Ga ervan uit dat jullie de dingen dus verschillend waarnemen en interpreteren. Leg de focus
niet op wat er is gezegd, maar op wat je hebt gehoord.
Dus in plaats van elkaar af te troeven met 'feiten' en vast te pinnen op 'wat er is gezegd';
ga in gesprek over wat je dénkt te hebben gehoord, wat het effect daarvan op jou was

(en waarom je dus zo reageert).

Oefening in echt horen
Spreek af dat je om de beurt mag praten. Zet een wekker, zodat jullie allebei evenveel tijd
hebben. De één 10 minuten en de ander ook 10 minuten.
De verteller vertelt zijn of haar beleving of interpretatie en de luisteraar luistert. En dat alleen.
Dat klinkt simpel maar is het niet.
Als luisteraar reageer je niet, je gaat er niet op in, je stelt ook geen vragen. Wat het als
luisteraar makkelijker maakt is als je alles herhaalt wat er gezegd wordt. Elke 2 a 3 zinnen, en
dan checkt of je het goed hebt gehoord.
'Dus je zegt dat...., klopt dat?'.
Als de spreker klaar is of de wekker gaat vat de luisteraar het geheel samen en vraagt
nogmaals: ‘Klopt dat, heb ik je dan goed gehoord?’
En wissel dan van rol.

Voor mij is de ziel datgene van mij wat niet tastbaar is, maar wat voelt als mijn werkelijke essentie van wie ik ben. Mijn ziel is veel groter dan mijn fysieke lichaam en veel wijzer dan mijn aardse logica kan bevatten. Mijn ziel weet wat mijn plan is hier op aarde, welke mensen ik nodig heb op mijn pad, welke ervaringen om juist die lessen te leren die ik voor mijn ontwikkeling zo goed kan gebruiken. Helaas heb ik ook te maken met die aardse logica, het ego, de vernauwing van de realiteit waar we in leven. Dus ik heb niet altijd toegang tot de wijsheid en grootsheid van mijn ziel.
Sterker nog, mijn ego, die zo graag overal controle op heeft, zit de plannen van mijn ziel nogal eens in de weg. Niet dat mijn ziel zich daar nou echt door laat afremmen, haar creativiteit is groot evenals haar geduld. Steeds weer opnieuw vindt zij wegen om mij daar te krijgen waar ik zijn moet. Ik streef er naar de signalen van mijn ziel op te pikken, maar hoe doe je dat? Hoe weet je dat je “on track” bent? Ik heb inmiddels een aantal signalen ontdekt. Als er bij mij een soort geestdrift ontstaat, weet ik dat ik goed zit. Een gevoel dat je vuurtje aanwakkert, zoals de boiler aanslaat als je de warme kraan aanzet.
Maar ook: als bepaalde woorden of onderwerpen via verschillende wegen steeds langs komen, dan weet ik ook dat ik daar iets mee ‘moet’. Zo las ik via de social media over een boek dat over de psoas ging, een spier in je onderrug waar heel vaak trauma in “opgeslagen” wordt. Kort daarna kwam het aan bod in een scholing over meridianen en elementen en niet zo heel lang erna kwam het ook ter sprake in een cursus Cranio-Sacraal healing. Soms heb ik dat er steeds van die ‘toevallige’ gebeurtenissen zijn, waardoor ik het gevoel heb dat het voor mij geregisseerd is. Bijvoorbeeld als je een spontane beslissing maakt iets te gaan doen en dan blijkt dat je daardoor een oude bekende tegen het lijf loopt.
Als het om dit soort leuke, vrolijke dingen gaat dan is het niet zo moeilijk om te luisteren naar de signalen van mijn ziel. Maar mijn ziel wil soms ook dat ik bepaalde uitdagingen aanga, of moeilijkheden het hoofd leer bieden. Soms wil zij dat ik pijn onder ogen zie die in mijn onderbewuste zit opgeslagen. Ook dan is het de kunst om te vertrouwen op de wijsheid van mijn ziel en me te laten meevoeren op haar pad. In het begin merkte ik dat ik daar veel verzet in had, want wie wil er nou pijn voelen? Maar steeds meer merk ik dat als ik mijzelf daaraan overgeef, ik groei en juist meer in een flow kom. Steeds meer barrières vallen van mij af, ik ontdoe mij van steeds meer beschermlaagjes, waardoor mijn ziel zich steeds vrijer door mij heen kan manifesteren.

Day dreaming, looking at the sky, feeling your breath, sensing your body!
It's a pure pleasure, isn't it? I was educated by old parents where their mind set was working, working, working!!
Being productive was important and allowing oneself to chill or playing music or dancing was not seen as quality. Luckily I grew up, I managed to understand my parents' background, to love them for who they are and to give myself more love. It took years of self-reflection, I had the opportunity to meet people who showed me a different way of living, I was open to "see" and to experience new ways. I am so grateful of my life and day by day I sense more trust of whatever comes on my way is simply a gift.