Vergeven is geen trucje. (Maar wel een keuze); Nynka Delcour

Vergeven is geen trucje. (Maar wel een keuze) “We worden niet een slachtoffer door wat er met ons gebeurt, maar doordat we vasthouden aan de slachtofferrol.”
Hoewel ik het eens ben met deze uitspraak van holocaust-overlever en therapeut Edith Eva Eger in haar boek De Keuze, ligt ook de misvatting op de loer dat het dus je eigen schuld is als je je wél slachtoffer voelt.
Ben je boos, bang, gekwetst, ziek, verdrietig? Ligt aan je eigen houding: moet je maar beter vergeven. Natuurlijk is dit niet wat Edith bedoelt. Vergeven is geen trucje of quickfix.
Ze wil hiermee zeggen dat we altijd een innerlijke keuze hebben hoe we met trauma omgaan. Maar eenvoudig is dat niet, dat vraagt namelijk moed. Moed om de pijn of de angst die je voelt echt aan te kijken en te voelen, te omarmen, te uiten en daardoor los te laten. Want als je dat niet doet blijf je eigenlijk hangen in de overtuiging dat je onvrij bent en een slachtoffer van iets dat jou van buitenaf is aangedaan. Je zou ook kunnen zeggen; echte vrijheid zit dus van binnen, en niet in het veranderen van de uiterlijke omstandigheden of in het schuld geven aan iets of iemand die jou iets heeft aangedaan.
Lijden hoort bij het leven, maar hoe we met lijden omgaan is een keuze. Door het lijden te omarmen, wordt het zachter en mag het oplossen. Maar hoe doen we dat, ons lijden omarmen? Edith beschrijft in haar indrukwekkende boek hoe ze haar eigen trauma helemaal heeft durven aankijken en doorvoelen, en hoe ze haar cliënten helpt om dit ook te durven. Dat vraagt om een veilige omgeving en grote moed. Ik herken in het werk van Edith veel van hetgeen ik zelf ervaar in mijn werk als stembevrijder.
Door mezelf ook te durven blijven onderzoeken en meer en meer uiting te geven aan alles wat leeft in me ontstaat ruimte in me voor mededogen voor mezelf en anderen, en een nieuw soort lichtheid. Zuchten, kreunen, schreeuwen, huilen, alles mag er zijn in het zingen en het werkt bevrijdend. Ik voel me steeds minder slachtoffer van mijn verleden of omstandigheden, hoewel mijn geschiedenis nog hetzelfde is.
Een mooie reis met steeds meer vreugde en dankbaarheid. Hoe meer ik het lijden ik in mezelf kan aankijken en kan laten klinken, hoe meer ik anderen kan helpen dit ook te durven. Vooral boosheid is best spannend om te voelen en te uiten. Boosheid wordt vaak gezien als het tegendeel van vergeving, als een negatieve emotie. Maar niets is minder waar.
Boosheid heeft een enorme kracht en waarheid in zich en vertelt je iets over je grenzen. Er zijn eigenlijk geen slechte of goede gevoelens, alleen maar gevoelens die graag gezien, gehoord en geheeld willen worden. Dan pas kunnen we echt vergeven, zodat we ons geen slachtoffer meer hoeven voelen en vrij kunnen zijn. Ben je benieuwd naar de werking van Stembevrijding? Op 17 juni geef ik een workshop over Jaa! zeggen en alles alles omarmen in jezelf. Lees hier meer over. . #vergeven #stembevrijding #boosheid #omarmen #loslaten